Myanmar, we hebben van je genoten!

Zaterdag 5 juli,

Om 6 uur komen we met de taxi aan bij ons hostel. Gelukkig is onze kamer al klaar en kunnen we daar meteen in. We besluiten om nog even twee uur slaap te pakken. Astrid voelt zich bij het wakker worden echter nog steeds niet helemaal top, dus ontbijt Levi alleen. Levi was helemaal in de wolken van de gele watermeloen die bij zijn ontbijt zat. Na een dagplanning te hebben gemaakt en op het punt staan om fietsen te huren verteld de eigenaar dat een man een dagtour gaat doen naar drie hoogtepunten vlak buiten Mandalay. We besluiten om met hem mee te gaan en komen erachter dat het een net afgestudeerde Engelse dokter was. Onze eerste stop is Sagaing, een paar heuvels met prachtige tempels op de top. De klim is mede door het weer behoorlijk zwaar, want ook al zijn de traptreden overdekt, nog steeds zweet je meer dan je bij kan drinken. We nemen dan ook veel stops om van het uitzicht of van tempels te genieten. Op de terugweg dachten we een shortcut te nemen, maar raakten we een beetje verdwaald en komen we een stuk later bij de taxi aan dan gepland. Gelukkig staat deze er nog en rijden we verder naar Inwa southvillage, een oud dorp aan de overkant van de rivier alleen te bereiken per boot.
Omdat we hier ongeveer twee uur de tijd hebben en de hoogtepunten een stuk uit elkaar liggen, gaan we met paard en wagen door het dorp trekken. Of het paard dit nou heel fijn vond, viel te betwijfelen. Elke keer voor de bestuurder op de kar kan springen, gaat ons paard er al wild vandoor. Met een wild paard en een weg die meer dan een klein beetje hobbels bevat, levert dit een zeer leuk ritje op. Onderweg stoppen we bij twee oude ruïnes van tempels. De eerste niet-gouden tempels die we zien en daarom des te mooier. Hierna stoppen we bij een monastry, de enigste geheel tiekhouten monastry die nog in gebruik is. Met vliegende vleermuizen binnen en prachtige gesneden beelden in de palen en muren, maakt dit zeker de 10 dollar entreekaart die overigens voor meer plekken geldig is zeker waard. Hierna rijden we de stadsmuren van de oude stad in om een kijkje te nemen bij een zwembad en wachttoren, het enige wat nog over was van het koninklijke paleis. Onze laatste stop is nog een prachtig monastry, wat helaas wel slecht is gerestaureerd, zoals meerdere tempels in Myanmar. Nadat Levi van een straatartiest hier een schilderij heeft gekocht, gaan we terug naar de boot. Nu is het op naar de laatste stop van vandaag waar we van de zon's ondergang mogen genieten. 's Werelds langste tiekhouten brug oftewel: U Bein's bridge.
We komen hier om 5 uur aan en hebben nog anderhalf uur voor de zon echt onder zal gaan. We lopen dan ook rustig met de menigte, voornamelijk locals, tot driekwart van de brug en gaan daar onder een afdakje zitten. Nadat het opeens hard begint te regenen, wordt het hier aardig druk. Als de regen voorbij is, gaan de meeste mensen weg. We raken in een leuk gesprek met een Myanmese studente die hier heen komt om met toeristen te praten om haar Engels te verbeteren. Terwijl de lucht steeds mooier wordt, komt ook de schoonheid van de brug steeds meer tot zijn recht. Ook begint een nieuwe student weer een gesprek. Deze jongen wil ons graag op Facebook toevoegen en natuurlijk kan dat. Als de zon helemaal onder is, gaan we terug naar het hostel. We zullen hier eten, want mede door de avondklok van 9 uur die zins een paar dagen actief is redden we het niet om nog naar een ander restaurant te gaan. We willen ook vroeg gaan slapen, want de wekker staat alweer om 2:15, want ook wij willen hier natuurlijk gewoon Nederland zien spelen!

Zo 6 juli, fietsen bitch

Na de wedstrijd van vannacht maar net te hebben overleefd (wat een wedstrijd!), gaan we lekker fietsen vandaag. First stop Mandalay hill. Hier heeft Budha ooit gestaan en gezegd dat hier een grote stad komt en raar maar waar, de grote stad verscheen. Behalve dat we nu beide kunnen zeggen dat we hebben gestaan waar Budha heeft gestaan en ook een mooi Budhabeeld hebben gezien, was deze lange klim in wederom ongekende temperaturen het niet geheel waard. Midden in de stad is een gigantisch vierkant waar een enorme stadsmuur en slotgracht zich omheen bevinden, dit van enkele kilometers lang. Hierin bevind zich het oude koninklijk paleis en dit is dan ook onze volgende stop. Het paleis zelf is best mooi maar niet echt speciaal, de wachttoren die hierbij staat geeft dan weer wel een mooi uitzicht over de stad. We besluiten 'Westers' te gaan lunchen. De patat en burger zeer welkom na 2 weken Aziatisch eten, maar we genieten toch het meest van de overheerlijke airco. Wat we nog meer in de stad zouden willen zien, ligt op een flink eindje fietsen en we besluiten met de hitte dit niet meer te gaan doen en een internetcafé op te zoeken. Met slecht internet lukt het Levi een soort van contact met zn ouders te maken. Op zoek naar een beter café lukt dit Astrid jammer genoeg niet meer. Na veel pogingen is het al zo laat dat we gaan avondeten en daarna snel naar ons hotel moeten racen, want het is al bijna 9 uur en inpakken maar weer. Morgen gaan we naar Bagan. Na een veel kortere busreis dan gedacht, komen we iets voor 13 uur plots al aan in Bagan. Hierdoor hadden we ons nog niet echt in opties voor hostels verdiept. Snel de lonely planet er bij en de taxi in. Nadat de taxi ons afzet zegt hij opeens 5000 pp in plaats van in totaal. Na heel wat onderhandelen, omdat we dit niet afgesproken hadden, komen we uit op 6000. Na ons klaar te hebben gemaakt in onze kamer zijn we bij de receptie naar de boottocht gaan vragen. We mazzel, want om 3 uur gaan twee Zwitserse vrouwen ook en de kosten dus kunnen splitsen. Het is leuk varen over de rivier en de tempels die we bezoeken zijn zeker mooi alleen kan onze gids amper Engels en zitten we veel te wachten. Volgens onze gids is blijkbaar elke kamer meditation room en zowat alles kapot door 1975 earthquake. Ook de zonsondergang op de rivier krijgen we niet te zien, maar al met al was het een prima begin zo voor een eerste middag. Omdat de 2000 tempels van Bagan over een oppervlakte van 40km2 zijn verspreid en het te warm is gaan we op de E-bike. Iets duurder dan een gewone fiets maar ook een stuk sneller. Met een max van 45 in zijn 3e versnelling gaat dit pittig lekker. Al komen we pas achter de versnellingen op de terugweg! Als eerste komen we bij een tempel zonder andere toeristen, je kan hier helemaal omhoog klimmen en een lokale schilder geeft ons uitleg over de tempel. Na een tempel met meer toeristen waar we weer uitleg van een meisje krijgen, geeft ze ons advies om naar de mooiste tempel van Bagan te gaan. Als we deze niet gezien hadden, zouden we niet in Bagan zijn geweest en ze heeft gelijk. Wauw, wat is deze tempel mooi. We krijgen hier veel uitleg over de handgebaren van budha en de verschillende gangen voor de monniken, families en buitenstaanders. Ook kopen we een klein beetje bladgoud en smeren dit op de budha, dit zou geluk brengen. Één van de handgebaren van de budha betekend: don't be lazy, don't be gready and don't be angry wat we een erg mooie gedachte vonden. We lunchen bij een restaurant met het beste uithangbord ooit: "Lonely Planet might not talk about us (yet), but lovely people do!" Hierna gaan we op weg naar de grootste en de hoogste tempel. Deze zijn vooral van buiten erg indrukwekkend. Next up was een grote tempel die vooral bekent staat om zijn mooie zonsondergangen. Dit kon je goed merken, want het werd steeds drukker en drukker. Na dat Astrid versierd werd door een Myanmese dokter zijn we op weg gegaan naar een andere tempel die we als tip van de twee Zwitserse meisjes hadden gehad. Onderweg hier naar toe willen 5 jongetjes met ons mee rijden en natuurlijk kan dat gewoon. Als we met de jochies mee naar boven gaan wordt jammer genoeg duidelijk dat ze ons ook wat willen verkopen. Ook lijkt de dokter zijn crush op Astrid niet te hebben opgegeven en verschijnt hij ook plots bovenaan de tempel. Hij zou wel graag met ons gaan dineren. Na daarmee in te hebben gestemd, wilden we net weggaan, want de zonsondergang zou toch niet mooi worden. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, kwam de zon ineens onder de wolken vandaan, dus renden we weer als een malle met z'n allen naar boven. Na van de prachtige zon's ondergang te hebben genoten zijn we met de dokter wat gaan eten en hebben zo een mooie dag afgesloten. De volgende dag bestond vooral uit wassen/lezen/en ons eigen dagboek een beetje bijschrijven. We hebben in ons hostel een nacht bijgeboekt om zo de wedstrijd te kunnen zien! Wat uiteindelijk zorgt voor een korte, spannende, kut nacht. De hele volgende dag zitten we in de bus.
Nu terug in Yangon waar we alweer twee weken geleden zijn begonnen en met nog maar 8 uur Myanmar in het vooruitzicht zeggen we tot ziens tegen een prachtig land. Want als het aan ons ligt is dit zeker niet ons laatste bezoek.